2 1/2 jaar voor de diagnose liep ik al met rugpijn. Tijdens een klantenconferentie kon ik na het bukken om te schrijven op een lage tafel bijna niet meer overeind komen. Ik bleef daar heel luchtig over. Daarna bleef ik veel last houden van mijn rug. Wel ben ik naar een fitness centrum gegaan om aan mijn spieren te werken. Ik ben overgestapt naar ski-fitnessgroep. Met een groep en een trainer op zaterdag een uur het bos in en op woensdagavond in een zaaltje trainen. Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik minder last had van mijn rug. En dat is ook te verklaren, omdat de spieren de verzwakte rug opvangen.

Vanaf de zomer 2002 (of eerder) voelde ik me al heel moe gedurende de dag. Ik had weinig zin in mijn werk, maar wist niet waarom. Ik dacht na of ik misschien ander werk moest gaan zoeken. Aan het eind van het jaar bleek dat ik geen bonus ontving. Ik dacht: "het zal wel". Ik had op dat moment niet eens meer de kracht om voor mijn bonus te vechten en de discussie aan te gaan.

In de weken na 21 maart 2003 vielen voor mij de puzzelstukjes op zijn plaats.