Ondanks dat ik het zwaar had met het overleven van de aandoeningen en de behandelingen daarvan dacht ik na over hoe ik de komende tijd door zou gaan komen. Een ding was duidelijk; werken zou niet meer gaan. Dus wat dan wel. Sandra had wel eens gezegd: ‘wat zou jij maken als je gaat schilderen?’ Ja, schilderen. Er is een half jaar behandeling te gaan en in die tijd kunnen we samen iets moois maken over deze tijd en iets om achter te laten aan Sandra en onze vrienden en familie. En ik wil ook iets creatief op de computer doen: een multimedia presentatie maken. Met de laptop in het ziekenhuis en thuis met foto’s, muziek, plaatjes en film een presentatie maken over ons samen. We hadden een doel voor ogen voor de komende tijd, hoe die er ook zou gaan zien.

De dinsdag na de kuur ben ik voor het eerst de trap opgelopen met de fysiotherapeut. En dus kon ik vanaf woensdag zelf onder de douche en hoefde ik niet meer gewassen te worden door de thuiszorg. En op woensdag begon ik weer aan vier dagen met Dexamethason, waarvan ik altijd erg actief wordt. Maar door de Thalidomide sliep ik 's avonds toch weer goed.
Inmiddels heb ik ook mijn eerste creatie geschilderd. Op aanwijzing van Sandra maar begonnen met blauw, wit en zwart. Wat strepen gezet met verschillende tinten. Ik ben wel tevreden met mijn Hollands licht.

Begin juni ben ik aan een schilderwerk met strepen begonnen en die week ook bezig geweest met dit dagboek. We zijn twee keer naar Rijnauwen geweest; gewandeld en koffie gedronken bij de jeugdherberg (erg mooi plekje). En we hebben deze week weer bezoek gehad. Donderdag heeft Sandra met haar vader gesnoeid in de tuin. Zaterdag heeft onze vriend Ron de voegen in de badkamer gerepareerd. Zo help iedereen ons een beetje.

Zaterdag had ik voor het eerst het gevoel alsof ik me gewoon kon bewegen zonder me ziek te voelen.
Gisteravond de nieuwe aflevering van Jiskefet gekeken. Ze waren wel weer grappig.
Vandaag heeft Dikkie op mij gepast, zodat Sandra naar Oss kon voor de verjaardag van haar neef Maarten. Grote verrassing dat tante Sandra toch nog gekomen was. Peep heeft de Moto 6.5 weer aan de praat gekregen en meteen een ritje gemaakt. Hij is nu klaar voor de verkoop. Peep gaat 'm voor mij verkopen. Ik wil geen motorfiets in de garage als ik er toch niet op kan en mag rijden. Met mijn broze botten is dat veel te gevaarlijk.

In mei hadden we hier een heel team om de nieuwe schutting te plaatsen. In januari hadden we al schuttingdelen gekocht. Maar ik kon ze niet meer plaatsen. We hadden Sandra haar vader en oom, zwager Jan-Marten en een zoon van de buurvrouw. Sandra en haar moeder verzorgde de catering en ik slofte er tussendoor met foto- en videocamera.
De fotocamera had ik van collegae gekregen. Ze hadden op kantoor een prijs gewonnen en van een deel van het geld hadden ze de camera voor mij gekocht. Een vriend van mij had voor ons creatieve project een videocamera cadeau gegeven. We waren weer erg verwend.

In de tweede week van juni was het nog steeds mooi weer en ik voelde me goed.
Op het nieuwe kunstwerk heb ik weer een paar strepen erbij geschilderd. Alle strepen staan er nu op. Nu nog een klein accent afronden. Hopelijk heb ik daar komende week de energie voor.

Verder weer wat gestudeerd op Flash op de computer. Collegae en vrienden op bezoek gehad. Het bezoek doet me weer goed. Ook weer wat mensen gebeld om bij te praten en iets af te spreken.

Op de 14e hebben Jan Marten en Steven een laatste deel van het schuttingwerk afgerond; namelijk het verleggen van het overpad, zodat we een rechthoekig terras overhouden achter in de tuin en de buurvrouw met haar scootmobiel toch de bocht kan maken om de schutting heen. De schutting is nu dicht en de buurvrouw heeft een mooi pad gekregen. Was wel iets meer werk dan we dachten. Gelukkig kwam Gert-Jan ’s middags nog helpen. Maar toch ging Jan Marten pas tegen zes uur naar huis.
Gisteren ook een heel mooi cadeau van een vriend gekregen; een groot pakket met schilderspullen; verf, acrylblok en doeken. Kunnen we weer uitgebreid schilderen.
Het was voor mij ook een inspannende dag. Veel heen en weer lopen, praten, video opnames en foto’s maken.

Voor het eerst weer gefietst. Met een fiets van de overburen. Ging erg goed, dus nu maar op zoek naar een goede fiets voor mij en al die sportfietsen verkopen. Ook weer twee keer gewandeld. Goed aan de conditie gewerkt. En dat was wel nodig want ik was zo moe vandaag, dat ik tot vier uur vooral op bed heb gelegen.

De week erna heb ik het strepenschilderij afgerond.
En de eerste video-opnamen op de Mac gezet. Wat gaan we daar nu mee doen?
Luisa heeft foto’s van ons gemaakt. Zitten een paar hele mooie foto’s tussen. Zowel zwart-wit als kleur.

Op de vrijdagavond van die week pakten zich donkere wolken samen boven Driebergen. Sportcentrum Hoenderdaal stond ik de fik. Sandra is er nog naartoe gefietst. We hebben video-opnamen gemaakt vanuit het zolderraam. Erg indrukwekkende wolken boven met huis. Er is nu alleen nog een zwarte geblakerd karkas over. Hiermee heeft Driebergen het landelijk nieuws gehaald.
Op zaterdag heb ik voor het eerst weer eens gekookt.
En op zondag hebben we mijn verjaardag gevierd. Alleen met mijn twee zussen en de familie van Sandra. Heel kort en heel mooi dat dat toch gelukt is.

Sandra en ik hebben in 2004 de cursus "Leven in de maalstroom" gevolgd bij het Helen Dowling Instituut; speciaal voor kankerpatiënten en hun naasten. De cursus had veel in zich van Mindfullness van Kabat-Zinn; meditatie, aandachtstraining, doe wat je doet met aandacht. Daar zit ook de boeddhistische levensfilosofie achter; bij jezelf blijven en bij het moment blijven. Die vorm van aandacht voor jezelf sprak me erg aan en past ook in mijn overtuiging, zoals ik hiervoor beschreef. In de cursus leerden we vooral veel meditatieoefeningen. We hebben nu een aantal gesproken meditatie-oefeningen op CD. Vanaf die cursus mediteer ik, met of zonder gesproken oefening (op de iPod), vrijwel iedere dag een of twee keer.