Voor ons is dinsdag -4 januari 2006 het nieuwe jaar begonnen met de eerste kuur van de behandeling. Niet echt feestelijk, maar we hebben op 26 december 2005 een goed jaar 2005 afgesloten. Het was een mooi jaar, waarin ik na een jaar reïntegratie part-time ben gaan werken, ben gestart met tennislessen bij de plaatselijke tennisclub Manger Cats en we een paar keer op vakantie zijn geweest, o.a. naar Barcelona. Vandaar een foto van 'De omhelzing' van Miro uit het Miro museum. Het jongetje en het meisje moesten van de juffrouw de titel uitbeelden. Toepasselijk beeld bij het afsluiten van een mooi jaar en de start van een heel moeilijk jaar.

In 2005 hebben we, na een pre-première eind 2004, eindelijk onze film "WAAR" (gaat over 2003) afgemonteerd en met wat extra materiaal op een DVD gebrand. Stukjes van de film zullen wel eens op de website verschijnen. 2005 was ook het jaar dat ik contactpersoon werd bij de CKP (Contactgroep Kahler en Waldenström Patiënten; www.kahler.nl).

Ook het jaar dat de CODA Update (de e-mail nieuwsbrief van CODA) een succes is geworden, mede door mijn ontwerp-, bouw- en redactiewerk. In 2005 hebben we allebei eindelijk eens onze verjaardagen echt gevierd. En we hebben twee kamers op de 1e verdieping laten opknappen, zodat het huis t/m de eerste verdieping 'klaar' is (klaar is zo'n huis nooit).
In 2005 ben ik weer begonnen met hardlopen op de lopende band bij Fitness Centrum De Hoogstraat. Ik had sinds begin 2003 niet meer hardgelopen en dacht dat dat ook nooit meer ging gebeuren. Ik hoop het komende jaar wel af en toe weer naar fitness te gaan en het ritme een beetje vast te houden. Een mooi jaar vinden wij zelf. (Misschien vullen we dit item nog een paar keer aan met andere mooie herinneringen.)
En het jaar dat ik weer heb gezeild. En wel met vriend Jeroen en zwager Jan-Marten, die weer neven zijn. Hoe zoek je het ook uit. En als bewijs wilde in een foto met het Paard van Marken op de achtergrond. Zie bijgaande foto.
Beatrix kan trots op ons zijn, want wij zijn dankbaar voor wat we hebben, zoals zij zei in haar kersttoespraak van 2005: "... steeds wordt nadruk ... gelegd op wat ons ontbreekt. Dankbaarheid begint bij de erkenning dat er veel goed is, dat hoop zich voortdurend vernieuwt, dat steeds weer wegen opengaan en dat daarin reden ligt om zegeningen te tellen".