Onze kater Pimmie heeft sinds kort een high tech kattenluik. Daardoor kan alleen hij naar binnen en niet de buurtkatten. Zo vernieuwend is dat niet, zullen veel kattenliefhebbers denken, want dat bestaat al jaren. Maar Pimmie hoeft geen riempje om met een magneetje of zoiets om binnen te komen. Dat is prettig, want Pimmie houdt niet van riempjes. Het luik reageert op de identificatiechip in zijn nek.

De meeste katten hebben tegenwoordig zo'n chip, dus waarom zou je dat niet gebruiken om het luik te ontgrendelen, dacht ik in 2002. Het hele internet afgezocht naar zo'n kattenluik, maar niets gevonden. Wel een paar Amerikaanse sites gevonden, die hele vernuftige luiken hadden ontwikkeld. Bijvoorbeeld een systeem met camera om vast te stellen of Poekie met een prooi binnenkwam, want dan bleef het luik dicht. Of een schuifdeur als luik, zodat de wasberen het luik niet van buiten konden openmaken. Maar geen chipherkenning. Daarna nog gezocht naar elektronica om zelf iets te bouwen, maar dat is niet mijn sterkste kant. Dus dat hield snel op.

Het kattenluikproject lag daarna een paar jaar stil. Tot we afgelopen zomer het gehannes met het gewone kattenluik zat waren. Kattenluik open, dicht of eenzijdig dicht, zodat Pimmie naar buiten kon, maar niemand er meer in. En wij maar portier spelen voor de kat. Of Pimmie die regelmatig een dag buiten bleef voor een dicht luik, omdat wij er niet waren. Toch wilden we de buurtkatten niet meer in huis hebben. We hebben wat eten verstrekt aan die beesten. En een krolse kat in je huis is ook geen lolletje. In september ging ik weer op internet op zoek naar een kattenluik met id-chip herkenning. Tot onze grote verbazing bestaat deze sinds begin dit jaar. Na enig aarzelen hebben we die maar besteld. Want zou het luik ook Pimmie zijn chip herkennen?

Ja, de chip van Pimmie werkt ook. Het luik even provisorisch in elkaar gezet, Pimmie onder de luifel door (daar moest Sandra even bij helpen) en het luik was geprogrammeerd. Een tweede keer er onderdoor (weer met hulp) en de eerste positieve test zat erop. Inbouwen was snel gebeurd. Een gat zagen in een harthouten deur vergt enig doorzettingsvermogen, maar dan is het meeste werk wel gebeurd. Nu kan Pimmie (willen is nog iets anders) in en uit en geen andere kat kan erin. Over Pimmie's gewenningsproces schrijf ik later nog een keer.

Meer over het kattenluik dat reageert op de identificatiechip: PetPorte.nl

Zie pagina voor reacties pagina Kattenluik reacties

Op de poli van het UMC-U lag maandag helaas geen kerstcadeau voor ons; geen vermindering van de paraproteïnen. Dus geen plotselinge verdwijning van de ziekte. Voor het overige kregen we van het lab goede cijfers. Dus hebben we de hematoloog 'doorgezaagd' over het vervolg van de behandeling. Nu we de antwoorden op ons hebben laten inwerken, neigen we ernaar om toch deel te nemen aan het onderzoek met APC (Antigeen Presenteren Cellen; een soort dendritische cellen; zie ook polibezoek 3-12-07). Dat betekent dat ik eind januari/begin februari weer een DLI (Donor Lymfocyten Infusie; zie 78.000.000 cellen) krijg en daarbij ook APC. Aan de behandeling zitten wel risico's, maar vermoedelijk niet meer dan bij alleen DLI. Voor mij is het belangrijk dat de Kahler helemaal weg gaat (voor zolang dat duurt) en daarvoor is deze behandeling een kans.

Onderzoeken vergen veel controle. Dus ik ga drie maanden lang minimaal 1 keer per week naar het ziekenhuis. We kunnen daardoor weer niet niet echt op vakantie in die periode en iedere week in het ziekenhuis word je ook niet vrolijk van. Als de Kahler na drie maanden nog niet onderdrukt is kunnen we er nog drie maanden aan vastplakken; vermoedelijk een half jaar onder de pannen dus. Dat steeds maar niet loskomen van het ziekenhuis is waar ik het meest van baal.

De foto's zijn al een paar dagen oud en wat cliché. Maar we moeten het er voorlopig mee doen. Het is bijna over met het moois. Misschien roept het bij het bekijken toch nog een witte kerstgevoel op.
Deze slide-show is de eerste die ik in Photoshop (Image Ready) in elkaar heb geknutseld.

Ik wens alle lezers van mijn blog

Prettige kerstdagen

Gisteren was het een jaar geleden dat ik donorstamcellen kreeg. Heel bijzonder en iets heel wonderlijks. In het afgelopen jaar is veel gebeurd in mijn lichaam. Maar of nu ook is gebeurd wat de specialisten en wij voor ogen hadden, dat weten we nog niet. Misschien horen we daar maandag meer over en anders half januari.

Helemaal voor niets is de allogene (donor) SCT niet. Het is gebleken dat het medicijn Revlimid (lenalidomide; de verbeterde versie van Thalidomide) effectiever is bij patiënten die een allogene SCT hebben ondergaan. Met Revlimid worden hele goede resultaten bereikt bij Kahler-patiënten. Dus misschien heb ik nog een vangnet voor het geval we met de huidige behandeling de Kahler niet wegkrijgen.

Vandaag las ik in de Volkskrant dat het woord 'weblog' vandaag 10 jaar bestaat. De Amerikaan John Barger heeft de term 10 jaar geleden op zijn eigen weblog geïntroduceerd. Volgens het blad Wired werd de weblog, inmiddels bekend als blog, 8 maanden eerder uitgevonden, in april 1997, door Dave Winer.

Toen ik in 2003 uit het ziekenhuis kwam leek het mij handig om via een website met berichten mijn vrienden en familie te informeren over mijzelf. Ik zocht naar iets als een weblog, maar ik kende de weblog nog niet en via Googlen kwam ik er niet achter. En dat terwijl de website Blogger.com al in 1999 is opgericht. Een vriend van mij heeft in 2003 nog een weblogachtige toepassing gemaakt, maar dat kreeg ik op mijn Macintosh niet aan de praat. Daarbij was ik niet erg fit in die tijd, dus dat maakte het ook al niet makkelijk. Uiteindelijk ben ik in december 2005 mijn blog begonnen. Mooi medium vind ik nog steeds.

Webwereld - Term 'weblog' bestaat 10 jaar
Wikipedia - Weblog
Wikipedia over Dave Winer
Wired - 10 tips voor new bloggers van John Barger
John Barger's blog - robot wisdom weblog

Winterlucht


Kauwen

Ik was even aan het Photoshoppen.
Leuk Nederlands werkwoord overigens.
Met het idee mijn blog eens een andere aanblik te geven.
En zo had ik ineens dit plaatje.
(nee, het rijmt niet)

Great Illuminator, detail (hing oorspronkelijk in hal station Basel)

‘Mijn machines zijn nutteloos, belachelijk en mooi’,

zei Jean Tinguely eens.

En dat is wat ik er ook zo goed aan vind. Daarbij zijn ze nog leuk om naar te kijken ook. Voor kinderen moet het helemaal dikke pret zijn. Dus als je nog iets wilt doen met of zonder je kinderen in de kerstvakantie. Ga de expositie van Jean Tinguely in de Kunsthal bekijken.

Deze week waren we dus in de Kunsthal. Heel ingenieus, gek en lollig wat die man allemaal heeft gemaakt. Veel beweging, mooie vormen en figuren en veel geluid. Vooral de "Méta-Harmonie IV - Fata Morgana" kun je uren naar kijken, omdat daarin zoveel gebeurt; je oren worden wel op de proef gesteld. Later zal ik nog wat filmpjes op mijn blog zetten voor de bewegings- en geluidservaring. Zie ook de foto's.


Wundermachine, Meta-Kandinsky, 1956

Toch wil ik nog een keer naar Basel. Tinguely heeft nog veel meer gekke machines gemaakt dan nu in de Kunsthal staan. En in Basel staat nog een hele mooie en leuke fontein, die ik in het echt wil zien. De Strawinsky fontein bij het Centre Pompidou moet ik ook weer eens bekijken. Die zal ik nu anders bekijken dan destijds, jaren geleden toen ik daar voor het laatst was.

Mijn foto's over Tinguely
Tinguely op YouTube (veel bewegende machines en fonteinen)
Foto's over Tinguely op flickr
Kunsthal Rotterdam
Vorige blog-artikel over Tinguely

Vanmorgen weer eens bij de hematoloog op bezoek geweest. Het leek al weer een tijd geleden. Veel is er niet gebeurd in de afgelopen weken. Geen graft versus host verschijnselen of andere ziekteverschijnselen. Wel verkouden. Anderhalve week geleden toch maar weer eens naar een verjaardag geweest. Veel mensen in een kleine warme ruimte en de volgende dag de eerste tekenen van verkoudheid. Het is mijn zwakke plek, al jaren, en zeker als ik weinig weerstand heb, zoals nu. Ben benieuwd hoe snel het deze keer over is.

Veel nieuws was er dus niet deze keer in het ziekenhuis. Hb, leukocyten en trombocyten OK. Graft versus host zou nog kunnen optreden in de komende weken. Van de paraproteïnen nog geen cijfers. Dat horen we de volgende keer; de dag voor kerst. Rond de daarop volgende afspraak, ergens halverwege januari, wordt weer beenmerg afgenomen en uitgebreid bloed onderzocht. Daarna staan we voor de beslissing om de volgende gift T-cellen toe te dienen in combinatie met dendritische cellen, die zijn gekweekt uit mijn eigen cellen. Dendritische cellen zijn actief als antigeen-presenterende cellen (APC's) en worden bij mij ingezet om de T-cellen (eenvoudig gezegd) de weg te wijzen naar de Kahlercellen. Het toedienen van dendritische cellen met T-cellen is nog in een onderzoeksfase, dus het is onduidelijk hoe heftig ik daarop ga reageren. Ben er nog niet uit of ik dat wil. Nog even over nadenken.

Wikipedia-Dendritische cel
Wikipedia-Antigeen-presenterende cellen