De natuur herstelt zich snel. De pruimenboom is zijn bloesem al weer bijna kwijt en de Japanse Kers krijgt zijn eerste bloesem vandaag gekregen.

Net toen in het vorige artikel wilde publiceren gooide ik water uit mijn glas over mijn toetsenbord. En daar houden toetsenborden niet van. Het was niet veel water en alleen over de numerieke toetsen. Toch heb ik even de toetsen eraf gehaald en alles gedroogd.

Gistermiddag met vriend Ruud naar de Mac Expo in de RAI geweest. Vorig jaar lukte het ons niet. Dat was maar goed ook want vorig jaar was het helemaal niet zo interessant werd ons verteld. Nu ook al niet zo en zeker niet voor eenvoudige consumenten als wij. Wij gebruiken onze Mac, naast Internet, Mail en Word, vooral voor foto en videobewerking. De Mac Expo is vooral gericht op bedrijven en professionals. Dus op de stands met iets over foto of video zagen we meteen hele professionele camera's en scanners ver buiten ons budget. De andere stands waren niet echt interessant. Wel leuk was de demonstratie van een gitarist, die liet zien en horen hoe je je eigen gitaarspel kunt gebruiken in Garageband. En welke effecten je aan het geluid kunt geven. Het klonk heel goed.
Maar het was toch gezellig om bij te praten. En toen ik thuis kwam voelde ik me niet eens helemaal uitgeteld. Dat viel mee.

Gisteren was ik even fotomodel. Ik ben gevraagd om als patiënt met de Ziekte van Kahler in een jaarverslag te figureren. Het jaarverslag is van Nefarma. En in mijn geval ging het om een Kahler patiënt die wordt behandeld met Velcade. Het was een leuke fotosessie met fotograaf Bart Versteeg. We zijn naar mijn favoriete beukenbos geweest. Staand, zittend en leunend tegen een boom geposeerd. In de loop van de middag brak de zon ook nog door. Mooie foto's geworden (bekeken op de display van Bart's camera).
Vandaag was een fijne dag voor zieke mensen. Vooral als je goed moet uitrusten. In onze achtertuin waren daarvoor de ideale omstandigheden. Ik moest liggend in de zon even denken aan mijn collega's op een kamertje op kantoor.

Gisteren was dan de laatste kuurdag van fase 1. Eindelijk klaar. In een voicemail gistermiddag meldde de specialist nog dat er geen kuren gepland staan hierna. Nu kan ik dus even een paar weken op krachten komen. Op 1 mei spreken we hem nog over het vervolg na deze fase. De immunoglobuline, die dinsdag was getest, is iets gedaald t.o.v. 6 weken geleden. Niet echt spectaculair, maar het ging op het eind van de behandeling dus toch nog de goede kant op. Moe ben ik nog steeds. Ik ga weer eens rustig op bed naar een Podcast luisteren.

Eindelijk is deze animatie klaar voor internet. Het is de eerste animatie die ik heb gemaakt en ook nog met een hele bijzonder reden. Het is de eerste scène uit een film die ik samen met Sandra heb gemaakt. De film gaat over de dingen waar wij tijdens de eerste periode van de ziekte aan terugdachten, wat ons bezig hield en zaken waar je waarde aan gaat hechten. De film bestaat naast deze animatie uit foto's, tekeningen, schilderijen en video's.

Onderstaand de introductietekst van de film:

Op 21 maart 2003 is bij Bas de diagnose
Ziekte van Kahler gesteld.
Sindsdien leven WIJ SAMEN met deze ziekte.
Het eerste half jaar na de diagnose stond
niet alleen in het teken van de bestrijding
van de ziekte. Ook probeerden wij het een
plaats te geven in ons leven.

/

Al snel ontstond het idee om creatief aan
de slag te gaan.

Als tijdverdrijf. Houvast.
Als uiting van emoties.

En om later een mooie herinnering te hebben.

Voor onszelf. En voor familie en vrienden.

/

Wat klein begon werd steeds groter;

het werd een film.

Over wat ons heeft bezig gehouden.

/

De animatie vindt je op de filmpagina. Ik heb een extra grote versie toegevoegd, waar je de animatie veel mooier op kunt zien (voor de gelukkigen met een snelle internetverbinding).

Het eind van fase 1 komt in zicht. Gisteren was dan de een na laatste dag. We hebben een afspraak gemaakt met de specialist op maandag 1 mei. We hopen dan meer te horen over het vervolg. Nog één kuurdag te gaan a.s. vrijdag.

Honds moe zou volgens mij beter 'kats moe' kunnen heten. Onze kat, Pimmie, slaapt namelijk 16 uur per dag, wat normaal schijnt te zijn voor katten. En als hij niet slaapt zit hij een beetje om zich heen te kijken om zijn territorium in de gaten te houden. Of zijn katten daardoor juist niet moe. Ik voelde me het hele paasweekend in ieder geval honds moe en was zo actief als Pimmie. Ik heb gekeken hoe Sandra in de tuin werkte en alleen even meegeholpen met vijf takken van een struik knippen. We hebben ieder dag kort gewandeld. En veel meer kwam er niet uit mijn handen en voeten. Wel heb ik iedere dag even geknutseld aan mijn filmproject, waarvan de eerste opnamen zijn gemaakt in Bommerig. Ik heb iets getekend, een soort van studio ingericht en een proefopname gemaakt. Wat ik daar film heb ik afgedekt. Het zal nog wel even duren voor het klaar is. Erg leuk om aan te werken en dat geeft weer energie.

Vandaag kunnen wij Heidestein als Mooiste Plek van Nederland weer steunen door een stem uit te brengen.
Vanavond na de uitzending van 17:05 op Nederland 1 kunnen we telefonisch stemmen. Vanaf vanavond 00.00 uur en de rest van de week kunnen we ook via de website www.demooisteplek.nl stemmen (gewoon iedere dag even doen).
Deze week neemt Henk van Limpt het voor Heidestein op tegen Rheebruggen en de Flevoboulevard. De twee winnaars gaan door naar de grote finale op 13 mei.

Wij hebben vorige week nog vier affiches door vrienden laten ophangen en zelf een affiche opgehangen als onderdeel van de laatste opdracht van Henk voor de Voorrondes. Hij moest er totaal 200 ophangen. Dat is hem wel gelukt.

We kregen vandaag een Diddl filmpje opgestuurd. Onze nicht Eline is helemaal gek van Diddl. Dat bracht Sandra op het idee om onze paasgroet in Diddl film te verpakken. Klik hier voor onze paasfilm.

Wat meer uitleg over de wokkie-tokkie-taal van Zaai in dit filmpje vindt je hier. Of kijk op de officiële Zaai-pagina.

Vandaag weer een lange zit, maar wel de laatste keer chemo van deze behandeling. Om half een vertrokken en om zeven uur weer thuis. Maar dan hadden wel al gegeten bij de McDrive. Op de terugweg was het etenstijd dus dat kwam goed uit. Meer overtuigende woorden hadden wij niet nodig om naar Mc Donalds te gaan.
Ik voel me nog niet zo erg moe. Het was rustig op de kamer en ik heb de hele middag naar een Podcast van een radio-uitzending geluisterd. Dat is lekker rustig. En Sandra was meegegaan om terug te rijden.

Een url hoeft niet kort te zijn. De site is nog interessant om te bekijken ook:
www.alsjedenktdatjehetweetweetjenietmeerhoejedachtdathetwas.nl/

Wie weet een langere URL? Of is dit de maximale lengte?

Afgelopen weekend hebben we eindelijk eens een kort uitstapje gemaakt. 'Eindelijk eens', omdat we eigenlijk wat vaker ziekte en dagelijkse sleur achter ons hadden willen laten door weg te gaan. Maar de planning van de behandeling en het slechte weer maakten dat wat moeilijk. Nu zijn we naar een heel rustig plekje in Zuid-Limburg geweest. Stilteplek Hof van Bommerig tussen Mechelen en Epen. Met uitzicht op het Geuldal. Vier huisjes op een rij, geen huisdieren, geen kinderen. Heerlijk rustig. Zijn we vorig jaar ook geweest.
Op vrijdagavond gegeten bij Herberg Bie de Tantes in Mechelen. Kende we ook van vorig jaar en is een aanrader als je in de buurt bent. Een eenvoudig restaurant met een verrassende menukaart en prettige bediening. Heel prettig vergeleken bij de vele restaurants in deze omgeving met toeristenmenu's en lokale gerechten. Die laatste doen me altijd denken aan wintersport in Oostenrijk.
Rustig was het en gerust hebben we ook veel. Wandelen ging iets minder. Een half uurtje was wel het maximum. Op zaterdag stond er een koude wind. Dat is op de foto's wel te zien. Prachtige blauwe lucht met stapelwolken, maar wel een muts op. We hebben geen ijsberen met muts op gezien, dus echt koud was het niet. Verder wat gelezen en Sudoku's geprobeerd op te lossen. Heel vervelend Sudoku-boekje gekocht. De 3-sterren waren makkelijker dan de 2-sterren en we hebben er bijna geen een opgelost.
Op zaterdag ook nog gefilmd voor een nieuw filmproject. 's Avonds lekker de houtkachel aan en een beetje buizen en lezen.
Op zondag zijn we naar Boscafé 't Hijgend Hert geweest. Ook een aanrader als je in de buurt bent. De enige berghut van Nederland. Als het koud is lekker bij de open haard en met mooi weer op het terras. Met de beperking van een half uur wandelen zijn we eerst gaan wandelen, daarna koffie gedronken in de zon op het terras, gewandeld, geluncht en weer gewandeld. Bij elkaar zo'n anderhalf uur gelopen. En ook de traditionele zelfontspanfoto gemaakt (dat doen we op iedere vakantie). Zie ook het fotoverslag. 's Avond weer de houtkachel aan. Op maandag naar huis.
Het was een fijn weekend en goed om even te bepalen wat we eventueel met vakantie aankunnen tussen deze kuur en de stamceltransplantatie. Vorige week hadden we nog plannen om een week naar Frankrijk te gaan, maar dat gaat het niet worden. Het wordt een rustige week aan het strand in Nederland. We hebben al vast een suite geboekt in een hotel in Bergen aan Zee. Die ene week vakantie dit jaar mag wel een beetje comfortabel zijn.

Dan nu de laatste kuur ingegaan. Als de specialist tenminste niet straks de plannen aanpast. Afgelopen weken was ik erg moe en nu nog. Zoals jullie hebben gemerkt kwam er niet veel van bloggen (dit werkwoord ken de spellingscorrectie niet. Vreemd). Het begint lichamelijk wat zwaarder te worden. Dus maar goed dat dit de laatste kuur is.

Ik heb een pagina gemaakt met links naar een aantal websites die wij handig en leuk vinden. De kunstlinks pagina heb ik nu maar weggehaald.
Een van de links die al bij de Blog-links stond is de tekenblog van Marcel van Eeden. Iedere dag tekent hij een zwart-wit tekening in de vorm van een zwart-wit foto. Hij tekent allerlei gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden voor zijn geboorte in 1963. De tekeningen van zijn blog worden ook geëxposeerd (zie www.marcelvaneeden.nl).

Het gaat inmiddels wat beter. Nog wel moe. Vandaag naar fitness gegaan, maar ik moest me wel inhouden. Iets te weinig energie. Een goed gevoel dat ik ben gegaan.
Gisteren naar Ikea geweest en op de terugweg naar een van onze favoriete plekjes geweest: Theehuis Rhijnauwen tussen Bunnik en Utrecht. Helaas geen fototoestel bij ons en op internet geen foto te vinden. Die foto houden jullie nog tegoed. Wel lekker een pannenkoek gegeten. Het Theehuis is echt een aanrader. Je kunt in het bos van Rhijnauwen wandelen en daarna iets eten of drinken bij het Theehuis. Ze hebben veel meer dan alleen pannenkoeken op de kaart staan. En vooral met kinderen is het leuk, omdat rond het Theehuis een aantal dieren rondlopen en ze een mooi speeltuin hebben.

Het kwam er niet van, maar voor de volledigheid moet deze dag ook vermeld worden op de blog. Vermeldens waard: andere verpleegkundige en ik was binnen ander half uur weer buiten.
Vanaf eind vorige week tot nu heel erg moe. Nog wel iets gedaan dit weekend, zoals zaterdag opzitten terwijl een klusjesman bezig was. En zondag bij de buren kijken naar hun verbouwde zolder en in het bos wandelen. Dat was het dan wel. Gelukkig is dit de rustweek en zal het woensdag wel weer beter gaan.