Op de poli van het UMC-U lag maandag helaas geen kerstcadeau voor ons; geen vermindering van de paraproteïnen. Dus geen plotselinge verdwijning van de ziekte. Voor het overige kregen we van het lab goede cijfers. Dus hebben we de hematoloog 'doorgezaagd' over het vervolg van de behandeling. Nu we de antwoorden op ons hebben laten inwerken, neigen we ernaar om toch deel te nemen aan het onderzoek met APC (Antigeen Presenteren Cellen; een soort dendritische cellen; zie ook polibezoek 3-12-07). Dat betekent dat ik eind januari/begin februari weer een DLI (Donor Lymfocyten Infusie; zie 78.000.000 cellen) krijg en daarbij ook APC. Aan de behandeling zitten wel risico's, maar vermoedelijk niet meer dan bij alleen DLI. Voor mij is het belangrijk dat de Kahler helemaal weg gaat (voor zolang dat duurt) en daarvoor is deze behandeling een kans.

Onderzoeken vergen veel controle. Dus ik ga drie maanden lang minimaal 1 keer per week naar het ziekenhuis. We kunnen daardoor weer niet niet echt op vakantie in die periode en iedere week in het ziekenhuis word je ook niet vrolijk van. Als de Kahler na drie maanden nog niet onderdrukt is kunnen we er nog drie maanden aan vastplakken; vermoedelijk een half jaar onder de pannen dus. Dat steeds maar niet loskomen van het ziekenhuis is waar ik het meest van baal.