Sinds afgelopen vrijdag ben ik 78.000.000 T-cellen rijker. Ik merk er niets van. Geen opgeblazen gevoel. Geen vreemd gevoel. Het klinkt ook wel heel veel, maar als je het zakje ziet waar de cellen inzitten stelt het qua volume niet veel voor. Via het infuus zit het er binnen een kwartier in. Vervelend is wel dat de cellen waren ingevroren in een vloeistof, die een soort slechte tomatensoep-lucht heeft. Die lucht komt vervolgens een dag lang uit je poriën. Zelf rook ik het al snel niet meer, maar Sandra heeft het wel tot zaterdagavond geroken. Niet fijn.

Nu maar afwachten wat er gaat gebeuren. Het enige onprettige gevoel hierbij is dat er geen weg terug is. Nu is het nog rustig. Op het moment dat ik veel last ga krijgen van mijn huid kan ik niet zeggen: "haal de cellen er maar weer uit."