Vandaag ben ik op bezoek geweest bij Kahlerbuddie Sander. We kennen elkaar van onze blogs. Dat is mooi van internet. We zijn niet erg mobiel door onze ziekte en toch ontmoeten we lotgenoten. Na wat blog en e-mailcontact wilden wij elkaar eens in levende lijve zien. Over van alles gesproken en als ik niet heel moe was geworden, zaten we nu nog te praten. Sander heeft er een mooi stuk over geschreven op zijn blog (Mijn leven in de wacht). Daar hoef ik niets aan toe te voegen. Lotgenotencontact vindt ik heel prettig, zoals ook deze keer. Ook als het nauwelijks over onze ziekte gaat.