Vandaag weer in het ziekenhuis geweest. Ik was daar tegelijk met mijn vriend Gerrit. We zijn in 2003 vrijwel gelijk behandeld voor Kahler en worden nu weer vrijwel gelijk behandeld. Het kan raar lopen. Toch komen we elkaar niet veel tegen in het ziekenhuis. Wel prettig om elkaar weer te zien en bij te praten. Echter niet de meest aangename omgeving.
Na thuiskomst ben ik wel erg moe. Vooral, omdat ik te lang heb zitten praten met Gerrit en zijn vrouw. Tot vanmiddag voelde ik mij nog steeds goed. Dat betekent dat de vermoeidheid niet storend is, zolang ik maar geen wilde dingen doe en me niet te lang moet concentreren.