Uit reacties merkte ik dat ik in het artikel over medicijnen de indruk had gewekt dat ik liever in ziekenhuis zou liggen met mijn huidige gezondheid. Dat is zeker niet het geval. Ik ben blij dat ik thuis ben. Ik was vast nooit zover opgeknapt als ik nog in het ziekenhuis had gelegen. De reden dat de patiënt zo snel mogelijk naar huis wordt gestuurd is niet alleen een financiële reden, maar ook dat patiënten (en vooral ikzelf) zich in het ziekenhuis niet beter gaan voelen. Ik kom in een vierpersoons kamer in het ziekenhuis helemaal niet tot rust. 's Nachts slapen is onrustig en ik krijg geen frisse lucht. Overdag is er constant drukte van verpleging en later bezoek. Even een uurtje slapen 's middags is er niet bij voor mij.
Thuis wel. Rust. Mijn eigen bed. Mijn eigen eten op de tijdstippen dat ik het wil; binnen de grenzen van de voorraadkast en van Sandra. Toen ik eenmaal thuis was ging het snel beter met me. Dus ik blijf thuis.
Terug naar de verpleegafdeling hoeft gelukkig ook niet. Vandaag weer op de poli geweest. Ik maak al weer nieuw bloed aan. De leukocyten en trombocyten nemen toe. Het Hb blijft stabiel. Vermoedelijk wordt het wel aangemaakt, maar mijn oude bloedgroep A heeft anti B, waardoor het nieuwe Hb van de donorcellen (bloedgroep B) wordt afgebroken. Dat wordt nog spannend hoe het Hb zich ontwikkeld in de komende weken.